Ik fietste eergisteren langs de kapper om een afspraak te maken voor volgende week. Jammer genoeg kreeg ik te horen dat hij nog drie weken op vakantie is. Dan voor dan een afspraak nietwaar? Daar gaat mijn plan om volgende week met een perfect gestijde, fabulous coupe naar school te gaan. :-/ Ach, ik kan nog wel eventjes wachten én zo heb ik alle tijd om te bedenken wat ik nu precies wil. Ik zit nu iets voorbij schouderlengte en wil het ook zo houden, misschien zelf iets korter. Het moet luchtig, volumineus, makkelijk te temmen en lekker zwierderig zijn. Dat is alles wat ik weet. Vaak maak ik voor ik ga nog een collage met kapsels die ik wel zie zitten. Kijk je mee?
2 Reacties
Vorige week was een beetje een gekke week. Ik ging voor het eerst alleen winkelen, wat eigenlijk wel heel tof was (ik word stiekem altijd heel blij van shoppen en nieuwe kleren). Ik keek ook twee films: LOL en Breahing Dawn Part 2 (allebei voor de tweede keer ;-)). Ik ontdekte Pretty Little Liars (ben wat aan de late kant maar ach) en legde mijn examen theorie&dictee op de muziekschool af (wat best goed ging, ik was namelijk een beetje bang voor dictee).
En ik was dankbaar voor ... Perfectionisme. Ofwel streven naar volmaaktheid. Ik ervaar het dagelijks. Vooral op school, qua leren. Ik heb het gevoel alsof er iets drukt op mijn schouders, dat het van mij verwacht wordt. Dat ik niet anders kan. Dat ze boos op mij zullen zijn als ik het niet doe of dat ze mij niet meer leuk zullen vinden. Dat ze mij anders zullen beoordelen, dat ze beter van mij verwachten. Het kan altijd beter. Maar is gewoon goed dan niet goed genoeg? Moet het altijd perfect zijn? Ik dacht dat 'perfect' niet bestond maar dat is toch wat jij van mij verwacht? Ik zie door de bomen het bos niet meer. Ik kan niet meer. Ik ben als een gespannen snaar die elk ogenblik kan springen. Ik wil niet meer. Het is toch niet wat jij wilt, hoe hard ik mijn best ook doe, hoeveel tijd ik er ook in stop. Je kijkt enkel naar het resultaat, en niet naar het proces. Dat doet er volgens jou niet toe. Ik wil van je af. Weg met dat stemmetje. Ik heb jou niet nodig om te doen wat ik wil. En toch lukt het me niet. Je blijft bij me, waar ik ook ga, als een deel van mij. En ik wil dat deel niet meer. Ik wil dat je weggaat. Nu.
Een beetje later als gepland maar ach, zo gaat dat met technologie tegewoordig. De ene computer ligt op sterven en de andere had een paar dagen geleden een hartinfarct (lees: totale crach)... Het is dus hoognodig tijd voor een nieuwe. Als ik thuis kom van school en klaar ben met mijn huiswerk, moet ik eerst wachten tot papa thuis is om op de computer te kunnen. Zo vervelend! Ik kijk alvast uit naar de nieuwe maar tot dan zal het even zo zijn. Vorige week leek voorbij vliegen en ook weer niet, het was druk maar ook ontspannen, het was terug wennen aan vroeg opstaan maar dat ging snel beter, en ik was dankbaar voor ...
De eerste dagen van mijn project. Ik vond het eerlijk gezegd wel moeilijk. De eerste dag besefte ik pas om acht uur 's avonds dat ik nog een foto moest maken, oeps. Ik merk dat ik al meer om me heen kijk dan anders, op zoek naar kleine dingetjes voor de foto. Ik ben namelijk (af en toe) een kluns en kijk vaak overal over. Kijk je mee naar wat ik ervan maakte? Ik was deze dagen dankbaar voor ...
Allereerst: gelukkig nieuwjaar!!! Bij een nieuw jaar horen voor mij nieuwe voornemens. Natuurlijk kan je wanneer je maar wilt iets anders aanpakken of iets nieuws beginnen, ik vind het gewoon leuk om in het begin van het jaar kleine doelen te stellen. Dit zijn mijn voornemens voor 2015.
Donderdag 1 januari 2015 7u. 's ochtends Liefste Oma,7u. 's ochtends, exact een jaar geleden Ik schrok wakker. Ik kijk naar buiten. Niemand op straat. Logisch, iedereen heeft gefeest vannacht. 7u. 's ochtends, exact een jaar geleden Ik draai me om. Woel. En vind geen slaap. 7u. 's ochtends, exact een jaar geleden Ging jij bij ons weg. Naar een plek zonder zorgen. Een plek zonder angst. Een plek zonder pijn. Een plek van vrede, gelukkig zijn. 7u. 's ochtends, exact een jaar geleden De tijd stond stil. Ik kon het niet bevatten, ik kon niet huilen, ik kon niet denken. 7u. 's ochtends Ik kan het nog steeds niet geloven. Soms lijkt het alsof je bij me bent. Maar dan anders. Ik voel je naarst me, bij me, in me. 7u. 's ochtends Liefste oma. Ik hou zoveel van jou en dat zal ik altijd blijven doen. Liefs,
Je kleindochter Eline Een van mijn voornemens voor 2015: het 365 Grateful Project. Een project waarbij je een jaar lang elke dag een foto maakt van iets waar je dankbaar voor bent, en dat kan van alles zijn. We zijn ons niet altijd bewust van alle mooie dingen om ons heen en daar wil ik verandering in brengen. Ik kwam op het idee door Kim van Gratefuldays, maar oorspronkelijk ligt het idee bij Hailey Bartholomew. Zij startte in 2008 dit project om zo van haar depressie af te geraken. En het lukte! Verschillende mensen over de hele wereld doen mee aan dit project waaronder vanaf 1 januari 2015 ook ik. Wekelijks zal je hier dus een artikel vinden met de foto's van de afgelopen week. Ik sta te popelen om ermee van slag te gaan en ben benieuwd wat ik ervan zal leren. Bekijk zeker ook eens 365grateful.com voor meer informatie. Liefs,
Eline PS: Het is nooit te laat om te beginnen! "Oh My Lord. Dit kan niet waar zijn!" was mijn eerst gedachte toen ik dit cadeau uitpakte. Ik was hier al voor aan het sparen en .... ik, ik .... Ik ben gewoon zoooooo blij!
Ik heb een eigen camera! |